Η Χλώρακα τα παλαιότερα χρόνια πριν το μπετόν σκεπάσει όλη
την περιοχή, πάνω στα κακοτράχαλα πετρώδη εδάφη της, βλάσταινε μοναδική άγρια
βλάστηση. Το εύφορο λιγοστό χώμα πάνω στις καυκάλλες και οι χειμωνιάτικες
βροχές, ευνοούσαν την ανάπτυξη πολλών σπάνιων
ειδών άγριων λουλουδιών και άλλων θαμνοειδών, όπως κρίνα της θάλασσας,
παπαρούνες, αρκόσσιηλλες, βανούκες, λαψάνες, άγριες αγκινάρες, μολόθες, θυμάρι,
μανιτάρια, αγρέλια και ματσικόρια.
Τα άγρια ματσικόρια είναι υπέροχα
αγριολούλουδα με ασπροκίτρινο ανθό και ωραιοτάτη μυρωδιά που μαγεύουν με την
ομορφιά τους, όταν κάθε αρχή του χειμώνα γέμιζαν τα ακαλλιέργητα χωράφια και όλη
την άγρια φύση.
Στη Χλώρακα συναντάμε σε όλη την αγρια φύση και στους κήπους των σπιτιών.
Είναι
πολυετές βολβώδες φυτό, ενδημικό της μεσογείου. Ανθίζει νωρίς τον χειμώνα, τα
δε άνθη του είναι ερμαφρόδιτα, που γονιμοποιούνται από μέλισσες.Από
καλλιεργούμενες ποικιλίες βγαίνει το αιθέριο έλαιο του που χρησιμοποιείται
ευρέως στην αρωματοποιία. Το άρωμα των ανθέων του είναι σχεδόν μεθυστικό και
μεγάλη ποσότητα τους σε κλειστό χώρο μπορεί να προκαλέσει ελαφριά νάρκωση. Οι
βολβοί του που μοιάζουν με κρεμμύδι είναι τοξικοί και τα φύλλα του
περιέχουν ένα δηλητηριώδες αλκαλοειδές, που η κατανάλωση της σε μεγάλες
ποσότητες την καθιστά θανατηφόρο.
Το όνομα του
προέρχεται από τον ήρωα της ελληνικής μυθολογίας και είναι σύμβολο
ματαιοδοξίας, ένεκα του μύθου του Νάρκισσου.
Ο
Νάρκισσος γιoς του ποταμού Κηφισού, ήταν ένας εξαιρετικά
όμορφος νέος από τα πιο χαρακτηριστικά πρόσωπα στην Ελληνική Μυθολογία. Η
μητέρα του, του είχε πει ότι θα παραμείνει έτσι σ΄ όλη του τη ζωή νέος και
ζωντανός αν δεν δίνει σημασία στην ομορφιά του. Αυτός αποφάσισε να δει την
αντανάκλασή του στα νερά μιας πηγής. Γοητεύτηκε τόσο από την ομορφιά του πού έμεινε
εκεί ακίνητος θαυμάζοντας τον εαυτό του μέχρι που μαράζωσε και πέθανε στις
όχθες της πηγής.
Σύμφωνα με
μια άλλη εκδοχή, ο ωραίος Βοιωτός νέος απασχολημένος να θαυμάζει την καθ’
όλα άριστη σωματική του διάπλαση από τις όχθες ποταμού στα νερά του, δεν έδωσε
καμία προσοχή ή δεν ανταποκρίθηκε στον εκδηλούμενο έρωτα της Νύμφης Ηχούς η
οποία και συνεχώς τον καλούσε. Αποτέλεσμα ήταν, η μεν φωνή της Ηχούς να
εξασθενεί συνέχεια σε τρόπο ώστε ν’ ακούγονται μόνο οι τελευταίες συλλαβές και
να σβήνει, ο δε Νάρκισσος μετά το θάνατο της Ηχούς που ήταν επίσης πανέμορφης
και δίδυμη αδελφή του με τη οποία ήταν ερωτευμένος, δεν έβρισκε παρηγοριά στη
δυστυχία του εκτός από το να βλέπει τον εαυτόν του στο νερό κάποιας πηγής στις
Θεσπιές και να θυμάται την αδελφή του, μέχρι που πέθανε στη θέση εκείνη από
εξάντληση
Η γνωστότερη
όμως και περισσότερο διαδεδομένη παράδοση για τον Νάρκισσο είναι η εξής: Ο
Νάρκισσος αδιαφορώντας για τον έρωτα του επίσης ωραίου νέου Αμεινία, κατέστη
τελικά ο ηθικός αυτουργός στην αυτοκτονία του δεύτερου. Τότε η Νέμεσις
αποφάσισε να τον τιμωρήσει σκληρά με το ίδιο πάθος, υποκινώντας τον να δει στο
νερό της πηγής την εικόνα του (το είδωλό του) και να την ερωτευθεί τόσο, ώστε
να πεθάνει από τον ανικανοποίητο έρωτα προς τον εαυτό του.
