Παπαρούνα

Η παπαρούνα ήταν ένα από τα ιερά φυτά της θεάς Δήμητρας και η παρουσία της ανάμεσα στα ανοιξιάτικα σπαρτά, συμβόλιζε την προστασία των ανθρώπων από τη θεά.

Κατά την ελληνική μυθολογία, όταν ο θεός του Κάτω Κόσμου έκλεψε την Περσεφόνη την κόρη της θεάς Δήμητρας, εκείνη θέλοντας να ξεχάσει τον πόνο της, ήπιε ένα δυνατό ποτό φτιαγμένο από ένα είδος παπαρούνας, Όταν ξύπνησε και καθώς ήταν χαρούμενη από τις παρενέργειε του ροφήματο, γύρισε τα λιβάδια και έκανε τους κάμπους γόνιμους και τις σοδειές πλούσιες.

Η χριστιανική παράδοση θέλει την παπαρούνα να φυτρώνει κάτω από το σταυρό του Χριστού στο Γολγοθά και να δέχεται τις σταγόνες από το αίμα του Εσταυρωμένου ανάμεσα στα πέταλά της, σταγόνες που της χάρισαν το κατακόκκινο άλικο χρώμα της.

Έχει ιδιότητες κατευναστικές και εφιδρωτικές. Η κοινή παπαρούνα περιέχει ένα αλκαλοειδές, τη ροϊαδίνη, που είναι ηρεμιστική. Περιέχει επίσης σίδηρο, μαγγάνιο, κάλιο, ασβέστιο, ανόργανα και οργανικά οξέα. Το έγχυμα των ανθέων της, αλλά και το δραστικότερο σιρόπι της πίνεται ως αντιβηχικό, μαλακτικό και καταπραϋντικό.

Η παπαρούνα Φυτρώνει ανάμεσα στα κριθάρια και συμβόλιζε με την παρουσία της αναμεσα στα σιτηρα τη θεά Δήμητρα.
Στις πομπές, στα Ελευσίνια Μυστήρια,στόλιζαν τα αγάλματα της θεάςμε άνθη παπαρούνας.

Οι αρχαίοι Έλληνες ιερείς γνώριζαν καλά τις υπνωτικές και ναρκωτικές ιδιότητες του φυτού, καθώς οι γιοι του Άδη ο Ύπνος και ο Θάνατος κρατούσαν παπαρούνες στα χέρια τους.