Αρχαιολογικά ευρήματα δεικνύουν ότι η Χλώρακα κατοικείτο από αρχαιοτάτων χρόνων, όμως ένεκα της δύσκολης διαβίωσης των κατοίκων καθώς τα εδάφη της ήσαν πέτρινα και άγονα, μέχρι πρότινος ήταν αραιοκατοικημένη με ελάχιστους κατοίκους, έτσι που ο τόπος εκ φύσεως ήταν βλαστημένος με όλα τα είδη άγριας χλωρίδας που ευδοκιμεί στην Κύπρο.

Καθώς όμως στα τέλη του προηγούμενου αιώνα ο κόσμος άκμασε, ντόπιοι και ξένοι επιχειρηματίες ξεχέρσωσαν εξ ολοκλήρου τη φύση μετατρέποντας τη μικρή κοινότητα σε τσιμεντούπολη. Όλη η άγρια χλωρίδα και πανίδα εξαφανίστηκε και σκεπάστηκε κάτω από δρόμους και κτίρια μεγαθήρια. Η ιθαγενής χλωρίδα εξέλειπε σχεδόν παντελώς, και στις αυλές των ψηλών κτιρίων φυτεύτηκαν ως επί το πλείστον ξενόφερτα δέντρα και λουλούδια.

Στη διάρκεια της δικής μου γενιάς έλαχε να επισυμβεί αυτό το μεγάλο κακό, έτσι εγώ έχοντας συναισθήματα ενοχής γι αυτή την καταστροφή, αποφάσισα να περιγράψω μερική ντόπια χλωρίδα ώστε μέσω της ανάγνωσης των γραπτών μου, οι επόμενες γενιές να γνωρίσουν μερικά από τα αμέτρητα είδη άγριας χλωρίδας που βλάσταινε έναν παλαιότερο καιρό στη Χλώρακα.

ΔΑΦΝΗ (αρωματικό φυτό)

Η ΔΑΦΝΗ ΤΟΥ ΑΠΟΛΛΩΝΑ
Η Δάφνη ήταν μια όμορφη νύμφη. Ήταν κυνηγός και είχε αφιερώσει τη ζωή της στην Άρτεμη τη θεά του κυνηγιού.
Όπως η θεά το ίδιο και αυτή αρνιόταν να παντρευτεί, και όσοι θαυμαστές την περιτριγύριζαν, ποτέ κανείς δεν είχε την εύνοια τη.Όμως για κακή της τύχη την λιμπίστηκε ο Θεός Απόλλωνας
και όταν αυτή αρνήθηκε  τον έρωτα της, την κυνήγησε. Η Δάφνη φοβισμένη προσευχήθηκε στην προστάτιδα της την  Άρτεμη που για να την προστατε΄σει την μεταμόρφωσε σε δάφνη, το γνωστο θαμνοειδες δένδρο που βλατά στις όχθες των ποταμών.
Ο Απόλλωνας τότε για ανάμνηση της ομορφιάς της και του έρωτά του για αυτήν, έκοψε μερικά κλαδιά και έπλεξε  ένα στεφάνι, και έκανε τη δάφνη ιερό του φυτό. Καθιέρωσε την απονομή δάφνινου  στεφανιού στους πρωταθλητές και στους νικητές.
ΔΑΦΝΗ
Η δάφνη είναι αρωματικό φυτό της οικογένειας των δαφνοειδών. Στην Κύπρο και στην Ελλάδα συναντάται και αυτοφυής. Είναι επίσης γνωστή γνωστή με τα λαϊκά ονόματα βαγιά, δάφνη, και δάφνη του Απόλλωνα.
Είναι θάμνος ή μικρό δέντρο. Τα φύλλα του είναι εναλλασσόμενα, ακέραια, λογχοειδή, βαθυπράσινα με μικρό μίσχο και με ελαφρά κυματοειδή μορφή. Η οσμή τους είναι αρωματική και η γεύση τους λίγο πικρή. Τα άνθη βγαίνουν τον Μάρτιο με Απρίλιο. Ο καρπός είναι σαρκώδες περικάρπιο με μεγάλο σπέρμα και σε μέγεθος μικρής ελιάς. Από τους καρπούς παράγεται το δαφνέλαιο.
Ο πολλαπλασιασμός του γίνεται με σπέρματα και με μοσχεύματα, και με παραφυάδες.

Τα φύλλα του φυτού χρησιμοποιούνται στη μαγειρική ως άρτυμα, και το αιθέριο άλαιο από τα φύλλα και τους καρπούς, χρησιμοποιήται για την παρασκευή εντομοκτόνων και παρασιτοκτόνων.