Η ΑΝΕΜΩΝΗ

Η ανεμώνη το όνομα της είναι ελληνικό. Σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία, η ανεμώνη ξεπήδησε από τα δάκρυα της Αφροδίτης, όταν αυτή θρήνησε το θάνατο του Άδωνη. Συμβολιζεί το εφήμερο,το περαστικό, την μοναξιά και την απλότητα.

Λέει ακόμα ο αρχαιοελληνικός μύθος πώς, όταν ο Άδωνης βγήκε για κυνήγι στο δάσος τον παραφύλαξε ο θεός Άρης που τον ζήλευε γιατί η Αφροδίτη τον παράτησε για χάρη του.
Μεταμορφώθηκε σε άγριο κάπρο, του επιτέθηκε και τον πλήγωσε  θανάσιμα.

Η Αφροδίτη άκουσε τα βογκητά του και έσπευσε να τον βρει, όμως ήταν πια αργά.

Απαρηγόρητη  πήρε στην αγκαλιά της το  άψυχο σώμα του και ράντισε με νέκταρ την πληγή.
Από το μείγμα που έκαναν το νέκταρ με το αίμα ξεπήδησε ένα όμορφο λουλούδι.  Μόνο που η ζωή αυτού του λουλουδιού κρατάει λίγο. Όταν ο άνεμος φυσάει κάνει  τα μπουμπούκια του φυτού να ανθίσουν και ύστερα ένα άλλο φύσημα  παρασέρνει τα πέταλα μακριά.
Έτσι το λουλούδι αυτό ονομάστηκε ανεμώνη επειδή ο άνεμος  βοηθάει να ζήσει, μα κι να πεθάνει.

Η  ανεμώνη είναι εξαπλωμένη σε ολόκληρο τον κόσμο ως αυτοφυής ή ως καλλιεργούμενη, και η ονομασία της προέρχεται από τη λέξη άνεμος καθώς οι Αρχαίοι Έλληνες πίστευαν ότι τα φυτά αυτά άνθιζαν μόνον όταν φυσούσε άνεμος. Ήθελε ο μύθος η ζωή αυτού του λουλουδιού να κρατάει λίγο. Ήθελε όταν ο άνεμος φυσούσε να κάνει  τα μπουμπούκια του να ανθίζουν, και όταν ξαναφυσούσε τα πέταλα του να παρασέρνονται μακριά και να τελειώνει η ζωή του. Έτσι το λουλούδι αυτό ονομάστηκε ανεμώνη επειδή ο άνεμος  βοηθάει την ανθοφορία του αλλά και την παρακμή του